MEŞK MEYİNİ İÇEN BENİM

Âşık didarını arar

Âşık gözetmez ki yarar

Âşık maşukunu sarar

Meşk meyini içen benim

Gönül maşukuna kapı

Kurulmuştur böyle yapı

Candır canına tapu

Maşukumu seçen benim

Damla Ummanlara akar

Çağıl olup setler yıkar

Aşk özümü közsüz yakar

Aşka yanıp göçen benim

Gönüllere güller diken

Didemlerde yaşın döken

Âşık maşukunu çeken

Cezbelerde coşan benim

Zerreden bütünü kuran

Anı sorgulayıp duran

Hakk’ın gerçeğine varan

Mihr-i Mah-i saçan benim

Aşk ehline vasıl olan

ZAMANIM ’da erkle dolan

Sırr-ı hikmetine dalan

Işık olup uçan benim