ALEVİ ÇALIŞTAYLARI (2)

ALEVİ ÇALIŞTAYI

            Çalıştay; Bilim adamları ve uzmanların bir konuda ön hazırlık yapmak üzere katıldığı inceleme ve değerlendirme toplantısına denir.

            Bu anlamda Alevi Çalıştayı; Alevilik ve Alevilerin sorunları konusunda araştırma yapmak, bilgi sahibi olmak ve belirlenen sorunlar hakkında konunun uzmanları, akademisyenler, araştırmacı yazarlar ve konunun taraftarlarıyla bir araya gelip çözümler üretmek amacıyla Hükümet’in düzenlediği bir dizi toplantıları içermektedir.

            Bir anlamda Çalıştay ileriye doğru atılmış çok önemli bir adım olarak değerlendirilebilir.

            Ama bir başka anlamda ve uygulamada karşılaşılan somut verilere göre ise; Çalıştay; Alevilerin sorunlarını çözmek yerine daha da arttırmak gibi bir amacı da taşıyor olabilir. Bunu yaşadığımız süreç gösterecektir. Yaşam en büyük laboratuardır.

            Konunun taraftarı olarak Alevilerin binlerce yıl yaşadıkları sorunlar toplum tarafından zaten bilinmektedir. Bunu bizi yönetenlerin bilmemesi doğal ki düşünülemez.

            Peki, bu sorunlar bilindiği halde neden böyle bir “Çalıştaya” gereksinim duyulmuştur? Bu sorunun bizce bilinen kesin bir yanıtı yoktur. Ama bu konuda tahmini çıkarsamalar yapılabilir.

            Şunu özellikle belirtelim; Alevi Çalıştay’ının düzenlenmesi konjonktüreldir. Bu konjonktürü etkileyen en önemli unsur ise Avrupa Birliği Uyum Yasalarıdır.

            Birincisi; Avrupa Birliğinin bu konuda ki dayatmaları;

            İkincisi; özellikle emperyal güçlerin Ulus Devletleri zayıflatmak için kimlik üzerinden yapılan politikaların öne çıkarılmaları;

            Üçüncüsü; hükümetin Alevilerin sorunlarını çözüyor gözükerek var olan sorunları çözmek yerine zamana yayması ve sorunları daha da karmaşık duruma getirmesi; yani oyalama taktiği uygulaması;

            Dördüncüsü; Aleviliğe yeni bir tanım getirilerek; Aleviliğin o tanımın içine sıkıştırılmak istenmesi;

            Beşincisi; Aleviliği Şiileştirmek ya da Sünnileştirmek için; arayışlar içine girilmesi;

            Altıncısı; Aleviliğin; toplumsal, kültürel, ritüel, Batini ve tasavvufi yönlerinden çok; ibadet yönünü öne çıkaracak uygulamalar içine çekmeye çalışması ve bu yanıyla Aleviliği yalnızca Ehlibeyt Yanlısı ve On iki imam sevgisine” indirgeyecek bir yapıya dönüştürmesi ve bu anlamda Anadolu Aleviliğinin özünden uzaklaştırılması;

            Yedincisi; Alevi örgütleri arasında ki; farklı anlayışları açığa çıkarması ….gibi işlevler içerdiğini söyleyebilirim.

            Bilindiği gibi; hükümet son dönemlerde “Kürt Açılımı; Ermeni Açılımı; Alevi Açılımı, Demokratik Açılım”….vs. gibi konuları gündeme taşımakta ve toplumu bu gündemlerle yönlendirmektedir. Ama hiçbir açılımda “net ve anlaşılabilir” bir somut öneri sunmamaktadır. Bu durum da insanların kafasını karıştırmaktadır.

            Bir toplumun gelişimi, asla kimlik üzerinden sağlanamaz.  (Alevi, Sünni, Süleymancı, Nurcu, Yahudi, Hıristiyan, Kürt, Türk….) gibi Kimlikler üzerinden yapılan her türlü politika veya açılım toplumda ayrıştırmayı ve farklılaşmayı dada da hızlandırır. Bu da sorunları çözmek yerine daha fazlalaştırır ve topluma zarar verir.

            Oysa bir toplumda “kimlik üzerinden” değil de; toplumsal yarar gözetilerek uygulanacak politikalar sorunları çözmeye dönük en gerçekçi davranıştır. Bu anlamda, üretimin arttırılması, kaynakları ekonomik yatırımlara yöneltilmesi; istihdam yaratılması; işsizliğin giderilmesi; insanların yaşam standartlarının arttırılması… Gibi ekonomik kazanımlar bu sorunları gidermenin tek ilacıdır.

Ayrıca eğitimin çağdaş, bilimsel ve uygulamaya dönük bir yapıya kavuşturulması; kültürel birikimlerin özgürce kendisini ifade etmesi; bir anlayışa, bir guruba ilişkin hiçbir inanç ve kültürel oluşumların bir başka topluluğa veya guruba zorla dayatılmaması… Gibi evrensel değerlerin yaşama geçirilmesi; bir toplumu birleştirir. Söz konusu uygulamalar yaşama geçirilmediği sürece yapılacak her türlü “açılım” yapay ve gündem değiştirmekten başka bir amaca hizmet etmeyecektir.

            Bu genel değerlendirmelerden sonra; Alevi Açılımı” ile ilgili şunlar söylenebilir.

            Hükümet ucu açık bir “çalıştaylar dizisini” başlatmıştır. Bu da hükümetin sorunu çözmekte samimi olmadığını göstermektedir. Alevilerin sorunlar açıkça bellidir.

            Nedir Alevi-Bektaşilerin sorunları;

               1-) Okullarda “din derslerinin” zorunlu olmaktan çıkarılması: inanç insanların kendi iç dünyalarıyla ilgili bir değerdir. Birisinin inancı bir başkasına farklıdır. Onun için bir inancı; farklı inanan birisine zorla dayatmak insani değildir, doğru değildir, haklı değildir, adil değildir. Alev-Bektaşilerin, inanç ve ibadet yönünden Ortodoks inançla çok büyük farklılıklar içerdiği herkesçe bilinmektedir. O halde neden zorla “bir inancı, bir dini” zorla Alevi çocuklarına verilmeye çalışılır. Bu dersi serbest yapmak çok mu zordur. Mecliste beş dakika bile sürmeyecek bir oylama neden Çalıştaylar'a taşınarak çözümsüzlüğe itilmektedir. Hükümetin yaptığı “bağ yemek değil, bağcıyı dövmektir”. Bu konuda samimi olunmadığı açıktır.

            2-) Alevi Köylerine cami yapılmaması; Alevilerin ibadet merkezi “Cem Evleri”dir. Bunu herkes biliyor da; Hükümet mi bilmiyor? Cem Evi; Alevilerin kutsal yeridir. Orada insanlar arınırlar, birlik ve beraberlik içinde toplumsal bir dayanışma sergilerler. Semahlarını dönerler. Cemlerini yaparlar. Bağlamalarını çalıp, deyiş ve nefeslerini söylerler. Cami’de bunları gerçekleştirme olanağı var mıdır? Bu sorunun yanıtı kocaman bir hayırdır. Nasıl ki; Hıristiyanlar Kilise’ye; Yahudiler Sinagoga… Gidiyorlarsa Alevi-Bektaşiler de kendi ibadet yerleri olan Cem Evlerine gidip, inançlarını ve ibadetlerini burada yaparlar. Bu gerçeği kim değiştirebilir?. Birileri diyor ki; Cem Evlerini kapatın, Cami’ye gelin. Neden?. Bu yetkiyi kim nereden almaktadır. Alevileri tanımlama ve onların ibadet mekânlarını belirleme kimsenin haddi değildir, hakkı da değildir. Bu anlamda Alevi köylerine Cami yapmak; Alevileri zorla kendi ibadet mekânlarından uzaklaştırmaya dönük başka bir amacı taşımamaktadır. Bu duruma göz yuman bir Hükümet Alevilere karşı nasıl samimi olabilir.? Bu durumu değiştirmek için Çalıştay'a gerek var mı? Tabiî ki yok. Ama amaç çözmek değil, çözüyor görüntüsü ve beyinlere bu imgeyi yerleştirmeye dönük politikalar olduğu yönünde ki kuşkuları arttırmaktadır.

            3-) Madımak Oteli’nin Müze Yapılması; Sivas Kıyımı bir insanlık ayıbıdır. Bu insanlık ayıbının yaşandığı otelin yıllarca “kebap salonu” olarak işletilmesi de çok daha da ayıptır. İnsanlık suçudur. Geçmişte, Sivas Kıyımı gibi olaylara göz yumanlar; bugün “Çalıştaylar” düzenleyerek sorunları çözmeye çalıştıklarını söylemektedirler. Ama bu anlamda hiçbir somut adım atılmamaktadır. Yakın zamanda Kültür Bakanı Ertuğrul GÜNAY; Madımak Otel’inin Müze yerine “Anı Evi” yapılmasını önerdi. Peki, neyin anısı Sayın Bakan. Bu Alevilerle dalga geçmektir. Alevilere bir şeyler anımsatmak değil; Alevilerin sorunlarını çözmeye dönük uygulamalar yapın. Alevilerin tarih boyunca anımsadıkları o kadar çok katliamlar, kıyımlar var ki; onlar yetmiyormuş gibi birde “Sivas Kıyımı” nı anımsatıyorlar. Aba altından sopa gösteriyorlar. Alevilerin, Bektaşilerin, demokratların, insan sevgisi taşıyan insanların “Sivas Kıyımı” gibi olayları anımsamak değil; bir daha Sivasların yaşanmayacağı koşulların varlaştırılmasını istemektedirler. Sayın Bakan “Anı Evi” yaparsanız, belirli bir süre sonra her şey unutulur gider. Çünkü toplumsal bellek unutkandır. Aleviler oranın Müze olmasını istemektedir. O kıyımın geleceğe gerçek ve doğru bir şekilde aktarılması ancak bu yolla söz konusudur. Bunu yapmak çok mu zordur? Bunun için Çalıştay'a gerek var mıdır? Ama amaç çözmek değil, savsaklamadır. Bu da hükümetin bu konuda da samimi olmadığını göstermektedir.

            4-) Hacı Bektaş Veli Dergâhı’nın Bektaşilerin ve Alevilerin denetimine ve yönetimine bırakılması; Bir düşünün, kendi inanç önderlerinin dergâhına özgürce giremeyen bir toplumsal kesimin haklarından nasıl söz edilebilir. Hacı Bektaş Veli, Alevi-Bektaşilerin önderi, piri ve mürşididir. Mürşidini ziyaret etmeye giden bir Bektaşi veya Alevi, devletin görevlisine ücret ödeyerek içeri girmekte ve kendi inanç önderine özgürce sahip çıkamamaktadır. Alınan para ise Hacı Bektaş’a harcanmamaktadır. Oysa bu gelir Hacı Bektaş Müzesi’nin geliridir ve bu nedenle de bu Müzeye kalmalıdır. Oysa olay hiçte böyle değildir. Böyle bir anlayış olabilir mi? Şimdi bu sorunu çözmek çok mu zordur?. Bunun için bu sorunun çözümünü Çalıştay'a taşıyarak onu sürüncemede bırakmak ne kadar doğrudur. Diyelim ki hükümet bu olaydan habersizdi. Çalıştay'ın ilk toplandığı tarihten bugüne yaklaşık 5 ay geçti. Bu sorun beş ayda çözülemez miydi? Tabii bu yaşanılan gerçeklik toplumda “acaba” kuşkusu yaratmaktadır.

            5-) Diyanet İşleri Başkanlığı; Diyanet İşleri Başkanlığı, tek bir mezhebin (Sünniliğin) sözcüsü olmaması ve Laik bir ülkede Diyanet gibi bir kurumun laiklikle uyuşmaması;

        Özellikle laik bir devlette Diyanet diye bir kurumun bulunması devletin laiklik ilkesiyle uyuşmaz. Devletin dini olmaz. Bireylerin dini olur. Her bireyin inancı kendi iç dünyasına aittir. Dolayısıyla devletin hiçbir inanca karışmaması, hiçbir inancı desteklememsi, hiçbir inanca kaynak aktarmaması ..vs. gerekir. Aleviler laik bir devlete bu gözle bakarlar. Bu nedenle Diyanet İşleri Başkanlığı’nın devletçe desteklenmesini doğru bulmazlar. Tek bu olgu bile Diyanet’in varlığını sorgulamak için yeterli nedendir. Tüm bu gerçeklere karşın Diyanet varlığını sürdürecekse; o halde tüm inanç kurumlarına kaynak aktarması gerekmektedir. Eşitlik açısından bu bir zorunluluktur. Aslında olması gereken, inanç kurumlarına gelenlerin, kendi kurumlarının kaynaklarını kendilerinin oluşturmasıdır. Ayrıca Diyanet’in yalnızca Sünni mezhebine hizmet sunması eşitlik açısından olumsuz bir durum oluşturmaktadır. Bu anlamda Alevi-Bektaşiler, Diyanet İşleri Başkanlığının kaldırılmasını, her inanç kurumunun kendi kaynağını kendisinin yaratmasını ve devletin hiçbir inanca katkı sunmamasını istemektedirler.

            6-) Cem Evlerinin yasal bir konuma getirilmesi; Cem Evi, Alevilerin kutsal alanıdır. Cem evlerinin açılması hiçbir inancın kurumuna karşın değildir ve olamazda. Çünkü Alevi-Bektaşiler her inanca saygıyla yaklaşırlar. Her inancın kurumunu önemli görür ve onlara sevgiyle yaklaşır. Dünyada var olan tüm inanç kurumlarını değerli görür ve onaylar. Ama birileri de Cem Evi’ni Cami’ye seçenek ya da karşıt olarak görmemelidir. Diyanet İşleri Başkanı Ali Bardakoğlu; Cem Evi’nin ibadet merkezi sayılamayacağını belirtti.. Camiye alternatif olarak gösterdi. Bu doğru bir tutum değildir. Benci ve merkezci bir görüştür. Bu görüşe katılmamız olanaksızdır. Nasıl ki Sünnilerin inanç merkezi Cami’yse; Alevilerin inanç Merkezi’de Cem Evidir. Cami de semah dönmek, bağlama çalarak deyiş söylemek, nefes okumak, kadınlı-erkekli toplu ibadet etmek… var ise biz Cami’ye gelelim. Cami de, Cem Evi de toplanmak, birlenmek, bir araya gelmek olduğuna göre….. ama işlevleri çok farklı…..

            Bundan dolayı Cem Evi’ni inanç yeri olarak kabul etmek “eşit yurttaşlık” açısından zorunludur.

            Cami’ye tanınan tüm hakların Cem Evine de tanınması gerekmektedir. Ülkede 20-25 milyon Alevi-Bektaşiler de vergi vermektedirler. Bu vergiden kendi inanç merkezlerine de pay aktarılmasını istemeleri en doğal haklarıdır. Su, elektrik gibi kamu hizmetlerinden ya düşük oranda ya da ücretsiz olarak yararlanmalıdırlar. Bunu yapmak için Çalıştaya gerek yoktur. Çok kısa sürede yasayla düzelecek bir konuyu geleceğe bırakmak, bunu uzun bir süreye yaymak AKP’nin bu olaya nasıl baktığının da göstergesidir.

            7-) Demokratik ve Laik Cumhuriyet’in korunması; Alevi-Bektaşiler için laiklik çok temel bir değerdir. Demokrasi de çağdaş bir toplumun olmazsa olmazıdır. Laiklik olmadan demokrasi, demokrasi işletilmeden de gerçek laikliğin uygulanamayacağını bilirler.  İkisi birbirinin hem nedeni ve hem de sonucudur. Laiklik insanın özgürleşmesi; demokrasi ise bu özgürlüğün kullanılmasını yaratacak koşulların oluşturulmasıdır. Bundan dolayı da Alevi-Bektaşiler için Laiklik ve demokrasi vazgeçilmez toplumsal değerlerdir. Alevi_Bektaşiler; laiklikten ödün veren, onu zayıflatan her türlü politikalara karşı duruş geliştiririler. AKP’nin sadece demokrasi söylemini öne çıkarıp laikliğe karşı direnç göstermesi Alevi-Bektaşiler, çağdaş ve ilerici Sünni yurttaşlar tarafından hoş karşılanmamaktadır. Aleviler Laik- Demokratik Cumhuriyetin yaşatılması konusunda çok duyarlıdırlar.

            8-) Eşitlik Vatandaşlık İlkesi; Alevi- Bektaşiler, eşitlik ilkesine çok bağlıdırlar. Eşitlik göreceli bir kavram olmakla birlikte, toplumsal anlamda genel geçer tanımı şöyle yapılabilir; bir toplumu oluşturan tüm kurumlarda geçerli olan her türlü uygulamaların herkese aynı ölçüde ve aynı derecede davranılmasıdır. Yani bir kurumda geçerli olan kuralların; hiç kimseyi ayırmadan herkese aynı şekilde davranması eşitliktir. Eşitlik toplumsal bir olgudur. Dünya insanlık tarihinde verilen büyük bedeller ve emekler sonucunda kazanılmıştır. Bu anlamda ülkemizde geçerli olan tüm yasal ve kuralların kimseyi ayırmadan herkese aynı ölçütler içinde davranılması gerektiğini belirtiyoruz. Hiç kimseye inancı, etnik kökeni, ekonomik farklılığı, kültürel ayrılığı… vs. yüzünden küçümsenmemeli, dışlanmamalı ve uzaklaştırılmamalıdır. Oysa bugün dahi, Alevi kız çocuklarına verilen servis Alevi oldukları için kaldırılıyor; ibadet evleri “Cümbüş Evi” olarak değerlendiriliyor. Alevi öğrencilere zorla “Sünnilik” öğretiliyor. Oruç tutmayanlara baskı yapılıyor. Ramazanda lokantalar, yemekhaneler kapatılıyor. Aleviler için uygunsuz söylemler dile getiriliyor, camilere devletçe her türlü olanaklar sağlanırken, Cem Evlerinin yok sayılması….v.s. bunlar eşit vatandaşlık ilkesine uygun olmayan uygulama ve davranışlardır.

            Şu bir gerçek ki “kimlik” üzerine yapılan her türlü politika ve uygulama, sonuş olarak ayrımcılığı ve eşitsizliği yaratır. Eşitliği yaratmanın en temel işlevi insanların ekonomik olarak bağımlı olmaması ve “ekonomik özgürlüğünü” kazanması gerekir. Eğer insanlar yoksul ve işsizse ne özgür ne de eşit olabilirler…. Bundan dolayı da sorun ekonomiktir. Gelişmiş ve kalkınmış bir toplumda “kimlik” siyaseti yapılmayacağından orada etnik, inanç ve kültürel ayrımcılık ta kendiliğinden ortadan kalkar. Sınıf temelli bir politik davranışla, kimlik temelli bir politik davranış çok çok farklıdır. Birincisi tüm halkları sömürene karşı birleştirir ve hak aramayı ilke olarak alır. İkincisi ise ayrıştırır ve düşmanlaştırır. 1980 yılından bu yana ikinci ilke uygulanmakta ve halklar birbirine düşmanlaştırılmaktadır.

            Alevi-Bektaşiler bu durumda birlik ve dirlik içinde yaşamayı her zaman savunmuştur. Buna karşın hep baskı gören ve ezilen kesim olmuştur. Artık bu duruma bir son verilmesini istemektedirler. Bu da onların en doğal hakkıdır.

            9-) Anayasa’da belirtilen Sosyal, Hukuk, Demokratik ve İnsan Haklarına bağlı yurttaşlık hakkı;

        Anayasa’nın 2. Maddesinde belirtilen yukarıda ki niteliklere uygun yurttaşlık haklarından yararlanmak bu ülkede yaşayan tüm insanların en doğal hakkıdır. Alevi öğretisinin toplumsal anlayışında “eşitlikçi-paylaşımcı” anlayış en temel anlayıştır. Bu anlamda Aleviler, Anayasa’da belirtilen yukarıda ki değerlere çok bağlıdırlar. Bu anlamda Aleviler; toplumun yararı, hukuka uygunluk, işleyen bir demokratik ortam ve insanın temel alındığı, herkesin evrensel hukukta geçerli olan haklara sahip olduğu bir toplumsal yaşamın varlaşmasını sağlayan politikaların ve uygulamaların tarafıdırlar. Aleviler “din ve vicdan özgülüğünü” yaşamak istiyorlar. Herkesin inancının kendi vicdani sorunu olduğunu savunan Aleviler, bütçeden Diyanet Başkanlığına ayrılan Milyarlarca kaynağın haksızlık olduğunu söylemektedirler. Bu ülkede Alevi-Bektaşilerin de yaşadığı gerçeğini yönetenlerin ve tüm halkımızın görmesi gerekmektedir. Oy almaya gelince Alevileri anımsayanlar, Alevilerin yüz yıllardır yaşadıkları sorunları da anımsasınlar. Ve çözmek için irade kullansınlar.

            Anayasamızın 10. Maddesi; “Herkes, dil, ırk, renk, cinsiyet, siyasi düşünce, felsefi inanç, din, mezhep ve benzeri sebeplerle ayrım gözetmeksizin kanun önünde eşittir. Hiçbir kimseye, aileye, zümreye veya sınıfa imtiyaz tanınamaz” demektedir.  Bu ilkeye yaşamda ne kadar uyulmaktadır? Düşüncelerinden dolayı yargılananlar, mezhebinden ve inancından dolayı dışlananlar, horlananlar, aşağılanlar… olabildiğince yaşanmaktadır. Alevi çocuklarına zorla “Din Dersi okutulmakta, köylerine cami yapılmakta, cem evleri yerine Caminin yolu gösterilmekte, Alevilerin felsefi, batini, kültürel ve tasavvufi yönleri görmemezlikten gelinmektedir….. Bu durumda pozitif bir ayrımcılığın açıkça ortada olduğu gerçeğiyle karşılaşıyoruz. O zaman Anayasa’nın 10. Maddesinde belirtilen bu değeler havada kalmaktadır. Yaşamda belirleyici olan uygulamalardır. Ünlü ozanımız Mahzuni Şerif iki dizesinde şöyle der; “Halka öğrettiğini yapmayan kişi/Bin kitap okudum dese boş bana.” Gerçek şu ki; söylemek, yazmak değil; yaşamın pratiğine uygulamak önemlidir. Bu anlamda da Alevi-Bektaşiler bugüne kadar verilen sözlerin değil, bu sözlerin yaşama geçirilmesini istemektedirler.

        10-) Dedelere maaş bağlanması; Dedeler, Alevilerin inanç önderleridirler. Dolayısıyla da inanç kimlikleri bulunmaktadır. Aleviler, devletin inançlara karşı tarafsız olmasını istemektedirler. Devletin hiçbir inanca destek ve kaynak aktarması gerektiğini söylerler. Çünkü Laik bir devletin bunu yapması gerekir. Aksi durumda Laiklik tartışılır duruma gelir. Aleviler, laikliği ilke edinmiştir. Bir inanca bağlı olan insanlar kendi inanç önderlerinin ücretini kendileri ödemelidirler. Yoksa Devlet yanlı olur. Bir inanca katkı sağlıyorsa onun tarafı olur ki bu da o devletin yurttaşlarına eşit davranmadığını gösterir.

            Dedelere maaş bağlanması laikliğe uygun değildir. Laiklik inanan insanların kendi inançlarını özgürce yerine getirmesini ister ama hiçbir inanca taraf olmaz. Laik devlet inançlar üstüdür. Bu anlamda dedeler maaş bağlamak ve bunu istemek doğru değildir.

            Yine dedelere maaş bağlanması, Aleviliği kendi özgünlüğünden koparmasını sağlar. Maaşı veren devlet, maaş verdiği kişiyi veya kurumu denetim altına alır. Dedelere maaş verildiğine devletin istediği kadar Alevi olunabilir. Bu da Aleviliği, Alevilik olmaktan çıkarır.

            Bu nedenlerle Alevi Dedelerine maaş bağlanmasına bir kısım Aleviler karşıdırlar. En azından Aleviliği özgün yapısıyla yaşatmak isteyenler bu görüştedirler.

            Yukarıda yansıttığım görüşlerden hareketle, AKP’nin Alevi Çalıştayı” ile yapmak istediğini iyi anlamak ve tahlil etmek gerekmektedir.

            AKP, Alevilerin sorunlarını gündeme taşıyıp onu kamuoyuyla tartışması olumlu bir adımdır. Buna kimse karşı gelmez. Fakat Çalıştay’ın ucunun açık olması; Aleviliği özgün yapısıyla yaşatmaya çalışanların Çalıştay'a çağrılmaması; Aleviliği, Şiileştirmeye çalışanlarla Başbakan’ın bir araya gelmesi; somut sorumlar bilinirken; sanki sorunlar bilinmiyormuş ta; sorunları öğrenmek için toplanılıyor havasının verilmesi; AKP’nin geçmişten bugüne Aleviler karşıtı politikaları benimseyen bir ekolden gelmesi; geçmişte başta Başbakan olmak üzere Alevi Kurumlarına karşı girişilen linç hareketleri;… bu olumsuz tabloya büyük kuşkular katmaktadır. Gelinen noktada sürünceme bırakılan “Çalıştaylar Dizisi”yle daha da çözümsüzlüğe götürülmek istenen bir anlayış ve uygulama gözükmektedir. 

            Alevilik tanımı; Bugün geldiğimiz noktada baktığımızda; AKP’nin bir oyunuyla karşı karşıya olduğumuzu görmekteyiz. AKP’nin Alevi açılımın özünde Aleviliği Sünnileştirme, özünden uzaklaştırma düşüncesinin yattığını söyleyebiliriz. Dedelere Diyanetten maaş bağlama düşüncesinin altında böyle gizli bir amacın olduğunu göstermesi açısından önemlidir. Ayrıca, “Alevilik Ehlibeyt’i sevmekse, bende Aleviyim” diyen ve Aleviliği

 Bu boyuta indirgemeye çalışanlar bulunmaktadır. Cem Vakfı, Ehlibeyt Vakfı… vs. ile birlikte; Başbakan Erdoğan gibi bir çok AKP’li ve Sünni inançtan insanlar bu görüşü taşımaktadırlar. Bugün birtakım insanlar Diyanet’ten Alevilerin de pay alması gerektiğini belirtmektedirler. Bu Alevilik açısından çok tehlikeli bir istemdir. Diyanetin memuru olan bir Alevi Dedesi özgün Aleviliği asla yaşayamayacaktır. Bu görüş Aleviliği sadece “ibadet” anlayışına indirgemek demektir. Peki nerede Aleviliğin “sazı, semahı, bağlaması, deyişi, nefesi, Cem’deki arınma ritüeli…vs. tasavvufi ve batini anlayışı, insan merkezli öğretisi, tenasüh ve hulul anlayışları; şathiyeleri, “söz kültürünün yaratıcıları” ozanları, kadın-erkek eşitliği;….vs.

        Aleviliği sadece Ehlibeyt sevgisine ve Oniki İmam’a bağlılığına ve Kerbela Kıyımına duyulan acıya dönük tutulan on iki gün “matem orucuna” indirgemek; Aleviliği Şiileştirmekten başka bir anlama gelemez. Yapılmak istenen de budur.

            Aleviliğin, özüne Bâtınilik ve Tasavvuf egemendir. Aleviliğin dayandığı düşün temellerini ve inanç uygulamalarını bilgeler gerçekleştirmişler ve var etmişlerdir. Bin yılların var ettiği Anadolu özgün kültürünün bir birleşimidir Alevilik. Bu birleşime son olarak İslam’dan da bir takım değerleri kendisine katmıştır. Olan budur. Şimdi burada İslam’la ilgili yönlerini öne çıkarıp Alevilik İslam’ın özüdür demek ne kadar doğrudur. Alevilikte öyle değerler vardır ki, birileri de çıkar Alevilik Budizm’in, Zerdüşizm’in, Manizm’in… vs. özüdür diyebilir. Ama şunu diyebilirim ki, Alevilik, hiçbir inancın özü değildir. O kendisinin özüdür. Onun özü de kadimden bu yana gelen Batıni Algı' yı yani Ezoterik öğretiyi içerir.

            Alevilikle ilgisi olmayan, bugüne kadar Aleviliğe şaşı bakan kimi insanların Alevilik tanımı yapmaya kalkışmaları doğru değildir. Tanım üzerinden Aleviliğe bakış, Alevileri parçalamaktan başka bir işleve hizmet etmez. Nasıl ki Sünni inancında da bir çok mezhepler, çok farklı tarikatlar var ise; Alevilerde de, farklı yorum getiren görüşlerin bulunması da doğaldır.

            Aleviliği ancak aleviler tanımlarlar. Çünkü bugün Alevilik, Aleviler tarafından yaşatılmaktadır. Tarihsel işlevini sürdürmektedir. Dolayısıyla bir olguyu yaşayanların, yaşadıklarını kendilerinin anlatması, tanımını kendilerinin yapması en gerçekçi ve en doğru tavır olacaktır.

           Gene de bir tanım isteniyorsa; ben hem bir Alevi ve hem de Aleviliği az çok inceleyen birisi olarak kendimce şöyle bir tanım yapabilirim; Alevilik; Tanrı-Doğa-İnsan birlikteliğini savunan; bu dünyanın gerçekliğine inanan; var olan tüm şeylerin birbirleriyle bağıntılı olduğunu söyleyen; her şeyin görüntüsünden çok özün önemli olduğunu belirten,… gizemci bir öğreti; ve insanı merkez alan ve sevgiyi en üstün değer olarak gören hümanist bir inançtır.

            Alevilik, doğruluğu, muhabbeti, sohbeti, sevgiyi, üretkenliği, paylaşımı, dostluğu, kardeşliği, barışı ve insancılığı savunan bir değerler sistemini savunur. Aleviler öğretilerinde toplumculuğu, birleştiriciliği, üretkenliği… vs. görüşlerinin temeline koymuşlardır. Bu anlamda, sömürüye, bireyciliğe, kendinciliğe, soyguncuya, insanı mutsuz eden her türlü olay ve olguya karşı tutum alır.